സാധാരണ ഉറങ്ങുന്ന സമയത്ത് ചായ്പ്പിന്റെ ഭാഗത്തേക്കുള്ള കതക് അവര് ഉള്ളില് നിന്നും അടച്ചു കുറ്റിയിടും. പിന്നെ എനിക്ക് വീടിന്റെ ഉള്ളിലേക്ക് കയറാന് പറ്റില്ല. ആഹാരം കഴിക്കുന്ന സ്ഥലം വീടിന്റെ ഭാഗമാണ് എങ്കിലും അതും അടുക്കളയും പ്രത്യേകമാണ്. വീടിന്റെ ഉള്ളില് നിന്നും ചായ്പ്പിലേക്ക് ഇറങ്ങാന് അകത്ത് നിന്നും വാതിലുണ്ട്. ഊണ് കഴിഞ്ഞാല് ആഹാരം കഴിക്കുന്ന മുറിയിലേക്കുള്ള വാതില് ഉള്ളില് നിന്നും അടച്ചുപൂട്ടും. ഞാന് ഊണ് കഴിച്ച ശേഷം അടുക്കള വാതില് പുറത്ത് നിന്നും പൂട്ടിയിട്ടാണ് ചായ്പ്പില് കയറുക. രാവിലെ തള്ള വരുമ്പോള് എന്നെ വിളിച്ചുണര്ത്തി താക്കോല് വാങ്ങി ഉള്ളില് കയറും. രാവിലെ അവര് തുറക്കുമ്പോള് മാത്രമേ വീടുമായി എന്റെ ചായ്പ്പിനും അടുക്കളയ്ക്കും ബന്ധം ഉണ്ടാകൂ.
ഇന്ന് ആ കതക് തുറന്നിട്ടിട്ടുണ്ട് എന്നാണ് മീനാക്ഷി പറഞ്ഞിട്ട് പോയത്. ഏതാണ്ട് പത്തോളം കിടപ്പുമുറികള് ഉള്ള ആ വലിയ തറവാട്ടില് കാലിയായി കിടക്കുന്ന മൂന്ന് മുറികളുടെ അപ്പുറത്താണ് മീനാക്ഷിയുടെ മുറി. തികച്ചും ഒരു ഒഴിഞ്ഞ കോണില്. എന്തിനാണ് അവള് മറ്റുള്ളവരില് നിന്നും ഇങ്ങനെ മാറി താമസിക്കുന്നത് എന്ന് ഞാന് ആലോചിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഒരിക്കല് മുറി വൃത്തിയാക്കാന് കയറിയ ഞാന് ഒരു മൂലയ്ക്ക് അവള് ഊരിയിട്ടിരുന്ന അടിവസ്ത്രങ്ങള് കണ്ട് അതെടുത്ത് മണത്തു നോക്കി കുറെ വാണം വിട്ടിരുന്നു. അടിവസ്ത്രങ്ങള് പോലും അവള് സ്ഥിരമായി കഴുകില്ല എന്നെനിക്ക് അന്നാണ് മനസിലായത്.
മുറിയിലേക്ക് ചെല്ലണം എന്ന് മീനാക്ഷി പറഞ്ഞിട്ട് പോയതോടെ എനിക്കെന്റെ മനസ് കൈമോശം വന്ന അവസ്ഥയില് ആയിരുന്നു. ഇത്ര നാളായിട്ടും രാത്രി തറവാടിന്റെ ഉള്ളില് താന് കയറിയിട്ടില്ല. കൊച്ചമ്മ അറിയാതെയാണ് മീനാക്ഷി തന്നെ ഉള്ളിലേക്ക് വിളിച്ചത് എന്നത് സ്പഷ്ടമാണ്. കാരണം അല്ലെങ്കില് അവള് ആഹാരം കഴിക്കുന്ന സമയത്ത് അത് പറഞ്ഞേനെ. ഇത് എന്നെക്കാണാന് വേണ്ടി മാത്രമായി വന്നതാണ് അവള്. അല്ലാതെ വെള്ളം കുടിക്കാന് ഒന്നുമല്ല. മുറിയിലുള്ള കൂജയില് എന്നും ഞാനാണ് വെള്ളം നിറച്ചു വയ്ക്കുന്നത്.
പാത്രങ്ങള് കഴുകുമ്പോള് എന്റെ ദേഹം വിറയ്ക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ജോലി എല്ലാം തീര്ത്ത് ഞാന് അടുക്കള പൂട്ടി ചായ്പ്പില് കയറി വേറെ കൈലി എടുത്ത് ഉടുത്തു. പിന്നെ ഞാന് ചെന്ന് വീടിന്റെ ഉള്ളിലേക്കുള്ള വാതിലില് ഒന്ന് തള്ളി നോക്കി. അത് പൂട്ടിയിട്ടുണ്ടയിരുന്നില്ല. എന്റെ ഹൃദയമിടിപ്പ് അമിതമായി കൂടാന് തുടങ്ങി.
തറവാട്ടിലെ മുറികളില് ഇരുട്ട് പരന്നു കഴിഞ്ഞിരുന്നു. എല്ലാവരും ഉറങ്ങാന് കിടന്നു കാണും എന്ന് ഞാന് ഊഹിച്ചു. മെല്ലെ കതക് തുറന്നു ഞാന് അകത്ത് കയറി. പോകുന്ന വഴിക്ക് തന്നെയാണ് മഞ്ജരി കൊച്ചമ്മയുടെ മുറിയും. കൊച്ചമ്മ കണ്ടാല് കുഴപ്പമാകുമോ എന്ന് എനിക്ക് ആശങ്ക ഉണ്ടായിരുന്നു. അവരെങ്ങാനും എന്നെ കണ്ടാല് മീനാക്ഷി വിളിച്ചിട്ടാണ് പോകുന്നത് എന്ന് പറഞ്ഞാല് അവര് തെറ്റിദ്ധരിക്കുമോ, എന്നെ ജോലിയില് നിന്നും പറഞ്ഞു വിടുമോ തുടങ്ങിയ ശങ്കകളും എനിക്കുണ്ടായിരുന്നു. എന്തായാലും അവള് പറഞ്ഞിട്ടാണല്ലോ എന്ന ധൈര്യത്തില് ഞാന് ഉള്ളില് കയറി. അല്പം മുന്പിലുള്ള നടുത്തളത്തിന്റെ വരാന്തയിലൂടെ വലത്തോട്ടു പോകണം മീനാക്ഷിയുടെ മുറിയില് എത്താന്. ഉള്ളില് ഭയം ഉണ്ടായിരുന്നു എങ്കിലും ഞാന് വകവയ്ക്കാതെ നടന്നു. നടുത്തളത്തിന്റെ വരാന്തയില് നിന്നും വലത്ത് രണ്ടാമത്തെ മുറി കൊച്ചമ്മയുടെയും അങ്ങുന്നിന്റെയും ആണ്. അങ്ങുന്ന് പക്ഷെ ഇന്ന് സ്ഥലത്തില്ല. ഞാന് നടന്നു കൊച്ചമ്മയുടെ മുറിയുടെ വാതില് കടന്നു പോകാന് തുടങ്ങിയപ്പോള് അതിന്റെ കതകിനു സമീപം, ഇരുട്ടില് ഒരു രൂപം നില്ക്കുന്നത് കണ്ടു ഞെട്ടിപ്പോയി. അരണ്ടവെളിച്ചത്തില് മഞ്ജരി കൊച്ചമ്മയെ ഞാന് തിരിച്ചറിഞ്ഞു.
“ദീപു..നീ എവിടെ പോകുന്നു?”
കൊച്ചമ്മ വളരെ പതിഞ്ഞ സ്വരത്തില്, ഗൌരവത്തോടെ എന്നോട് ചോദിച്ചു. ഞാന് ഭയന്ന് വിറച്ചു നിശ്ചലനായി നിന്നുപോയി. മീനാക്ഷി പറഞ്ഞിട്ടാണ് എന്ന് പറഞ്ഞാലോ എന്ന് ഒരു നിമിഷം ആലോചിച്ചു എങ്കിലും അത് വേണ്ട എന്നെന്റെ മനസ് പറഞ്ഞു.
“കൊച്ചമ്മേ പുറത്തെ വാതില് അടച്ചിട്ടില്ല..അത് പറയാന് വന്നതാ ഞാന്…” വേഗം മനസ്സില് തോന്നിയതുപോലെ ഞാന് പറഞ്ഞു.
“അടച്ചിട്ടില്ലേ? ആ പെണ്ണ് മറന്നു കാണും…”
കൊച്ചമ്മയുടെ ദേഹത്ത് നിന്നും പെണ്ണിന്റെ മനംമയക്കുന്ന മദഗന്ധം എന്റെ മൂക്കിലേക്ക് കയറുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
“നീ പൊക്കോ..ഞാന് അടച്ചോളാം..”
അങ്ങനെ പറഞ്ഞിട്ട് കൊച്ചമ്മ അഴിഞ്ഞു കിടന്നിരുന്ന മുടി ഒന്നിളക്കി ഇട്ടു. ഞാന് വേഗം തിരിഞ്ഞു നടന്നു. മീനാക്ഷി എന്നെ കാത്തിരിക്കുമോ എന്നൊരു സന്ദേഹം മനസ്സില് ഉണ്ടായെങ്കിലും ഇനി അതാലോചിച്ചിട്ടു കാര്യമില്ല എന്നെനിക്ക് തോന്നി. ഞാന് വേഗം ചെന്ന് എന്റെ ചായ്പ്പിലേക്ക് കയറി. ഒരു വശത്തുമാത്രം ഭിത്തിയുള്ള അതിന്റെ ഉള്ളില് പുറത്ത് നിന്നും നിലാവിന്റെ വെളിച്ചം കയറുന്നുണ്ടായിരുന്നു. പിടയ്ക്കുന്ന മനസോടെ ഞാന് ഉള്ളില് കയറി എന്റെ കട്ടിലില് ഇരുന്നു. അല്പ്പം കഴിഞ്ഞപ്പോള് കൊച്ചമ്മ വന്ന് വാതില്ക്കല് നില്ക്കുന്നത് പൂര്ണ്ണനിലാവിന്റെ വെളിച്ചത്തില് ഞാന് കണ്ടു. മുടി മേലേക്ക് കെട്ടിക്കൊണ്ട് മുഴുത്ത മുലകള് തള്ളി,